دو نوع خرمالو در بازار امروز وجود دارد: آسیایی و آمریکایی. بومیان آمریکا قرن ها از خرمالوی آمریکایی Diospyros virginiana استفاده می کردند که یا به صورت خشک خورده می شد یا به صورت نان پخته می شد.
خرمالوهای آمریکایی به جای اینکه کشت شوند، تمایل به رشد وحشی دارند. دیوسپیروس کاکی، خرمالوی ژاپنی، نوعی است که مردم معمولا در فروشگاه ها می بینند.
دو نوع محبوب خرمالو ژاپنی وجود دارد هاچیا: این نوع خرمالو به دلیل دارا بودن تانن زیاد به شکل بلوط و قابض است. خرمالو هاچیا بهتر است وقتی رسیده یا بیش از حد رسیده میل شود.
آنها دارای پوستی براق و پر رنگ نارنجی مایل به قرمز و گوشت زرد تیره با رگه های سیاه هستند. آنها دانه کمی دارند یا اصلاً دانه ندارند فویو: این نوع خرمالو به شکل گوجه و غیر قابض است، بنابراین فرد می تواند آن را زمانی که هنوز سفت یا کم رسیده است بخورد. پوست آنها نارنجی تیره و دارای گوشت نارنجی روشن است. آنها دانه کمی دارند یا اصلاً دانه ندارند.
مفهوم آنتی اکسیدان در غذا را می توان به عنوان ظرفیت هر ماده ای که اکسیداسیون سوبستراها را به تاخیر می اندازد یا مهار می کند تعریف کرد مطالعات بالینی و اپیدمیولوژیک نشان داده اند که برخی ریزمغذی ها و متابولیت های ثانویه موجود در میوه ها و سبزیجات برای سلامتی مفید هستند.
زیرا آنتی اکسیدان، ضد التهاب و کاهش کلسترول خون هستند. بنابراین بین مصرف مواد غذایی با فعالیت آنتی اکسیدانی بالا و فواید آنها برای سلامتی رابطه وجود دارد که هر چه مصرف بیشتر باشد، بروز بیماری ها کمتر می شود.
برجسته ترین ریزمغذی ها و متابولیت های ثانویه با ظرفیت آنتی اکسیدانی ترکیبات فنلی، کاروتنوئیدها، ویتامین های محلول در آب و محلول در چربی و فیتوکمیکال ها هستند خرمالو به دلیل محتوای بالای ترکیبات فنلی (به ویژه تانن)، کاروتنوئیدها و ویتامین های محلول در آب مانند ویتامین C میوه ای با ظرفیت آنتی اکسیدانی بالاتر است.
